L'escuma del mar, i el desig d'una sina materna plena de llet. I la mare que acull als seus mugrons, l'home i l'infant. Embirikos descriu, així, un moment d'erotisme i tendresa maternal, bell i innocent.
La llet, el bressol del desig. El líquid d'un Eros femení que alimenta les nostres esperances.
Al relat "Ròmul i Rem, o homes navegant vers l'abraçada materna" dels Escrits, Embirikos recrea aquest moment, quan
"l'horitzó s'alça.
l'horitzó davalla."
Ο ορίζων ανέρχεται.
Ο ορίζων κατέρχεται.
I convergeixen, en les sines d'una dona dolicocèfala, el delit infantil i el desig adult.
Una dona que ressona a "les nines del nostres ulls" d'un altre poema embirikià, "Instant de porpra" ("Στιγμή πορφὐρας"), nines que
Έχουν στην όψι τους την ανταύγεια των ελπίδων μας
Έχουν στο στήθος τους το γάλα της ζωής μας
Tenen al rostre el reflex de les nostres esperances
Tenen al pit la llet de la nostra vida
Ελληνική μετάφραση:
Ο αφρός της θάλασσας, κι ο πόθος ενός μητρικού στήθους πλήρους γάλα. Και η μητέρα που δέχεται στις ρώγες της τον άνδρα και το βρέφος. Ο Εμπειρίκος περιγράφει, έτσι, μια ωραία και αγαθή μητρικού ερωτισμού και τρυφερότητας στιγμή. Το γάλα, το λίκνο της επιθυμίας. Το υγρό ενός θηλυκού Έρωτα που τρέφει τις ελπίδες μας.
Στο διήγημα "Ρώμυλος και Ρώμος ή Άνθρωποι εν πλω εις μητρικήν αγκάλην", από τα Γραπτά, ο Εμπειρίκος μεταπλάθει αυτή τη στιγμή όταν
Ο ορίζων ανέρχεται.
Ο ορίζων κατέρχεται.
Και συγκλίνουν στους μαστούς μιας δολιχοκέφαλου γυναίκας η παιδική λαχτάρα και η ενήλικη επιθυμία.
Μια γυναίκα που αντηχεί στις "κόρες των ματιών μας", από ένα δεύτερο εμπειρίκιο ποίημα, "Στιγμή πορφύρας", τις κόρες που
Έχουν στην όψι τους την ανταύγεια των ελπίδων μας
Έχουν στο στήθος τους το γάλα της ζωής μας
Tenen al rostre el reflex de les nostres esperances
Tenen al pit la llet de la nostra vida
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada