En temps de pluja, una "confessió" embiriquiana, una fotografia de David Curto i un quadre de Gustave Moreau.

“Έαρ σαν πάντα”, “Primavera per sempre”, de Terra interior:

Cobrint les onades del poble allancejat amb el seu vestit vermell

Petita primer i gran tot de seguida

S’enfila al cimal de la torre

Pren els núvols i els esclafa contra el pit

Potser mai no hi ha hagut un deler més gran que el seu

Potser mai no s’han vessat murmuris més candents per la superfície d’un sol rostre

Potser mai no s’ha exposat a la comprensió d’una persona una exposició més extensa

Una exposició més variada més concisa que la història que diuen els núvols d’aquesta confessió

Aquí i allà els tallen guillotines

Càlides gotes cauen sobre el terra

L’alteró que s’ha format al punt principal de la caiguda

S’infla i s’eleva encara

Cap arancel no és més feixuc que una d’aquestes gotes

Cap diamant no és més pesant

Cap pretendent més ple de passió

Fulgents les faldes del turó i brillen al sol

Al cim hi ha un cubell que espera

És ple fins dalt

I de les seves aigües emergeix una petitíssima xiqueta molt bonica

esperança nostra de demà.

 Καλύπτουσα τα κύματα του δορυάλωτου χωριού με το κόκκινο της φόρεμα

Πρώτα μικρή κ' έπειτα μεγάλη

Ανεβαίνει στην κορυφή του πύργου

Και πιάνει τα σύννεφα και τα συνθλίβει επί του στήθους της

Ίσως ποτέ να μην υπήρξε μεγαλείτερος καϋμός απ' τον δικό της

Ίσως ποτέ να μην έπεσαν ψίθυροι πιο πεπυρακτωμένοι στην επιφάνεια ενός προσώπου

Ίσως ποτέ δεν εξετέθη στην κατανόησι ανθρώπου έκθεσις πιο εκτεταμένη

Έκθεσις πιο ποικίλη πιο περιεκτική από την ιστορία που λεν τα νέφη αυτής της εξομολογήσεως

Εδώ κ' εκεί τα κόβουν λαιμητόμοι

Θερμές σταγόνες μέφτουνε στην γη

Ο γήλοφος που σχηματίσθηκε στο κυριώτερο σημείο της πτώσεως

Φουσκώνει και ανεβαίνει ακόμη

Κανείς δασμός δεν είναι βαρύτερος από μια τέτοια σταγόνα

Κανένα διαμάντι πιο βαρύ

Κανείς μνηστήρ πιο πλήρης πάθους

Στιλπνά τα κράσπεδα του λόφου και γυαλίζουνε στον ήλιο

Στην κορυφή του περιμένει μια λεκάνη

Είναι γιομάτι ως επάνω

Κι' απ' τα νερά της αναδύεται μια πολύ μικρή παιδίσκη ωραιοτάτη

Ελπίδα μας αυριανή.